Nieco wcześniej, niż "Masovia", bo od grudnia 1926 roku zaczęła wychodzić kolejna gazeta "Lycker Anzeiger". Jej pomysłowy tytuł (można go przetłumaczyć jako "Ełcki Donosiciel") wywołał u czytelników wielkie zainteresowanie, stąd też niemały był wpływ tej gazety na ełcką społeczność. Gazetę tę przeniósł z Węgorzewa Johann Thomas Bednarski, początkowo do Prostek, lecz wkrótce usadowiła się ona w Ełku, przyjmując ów frapujący tytuł. Bednarski był wielkim nowatorem, bywałym w świecie człowiekiem, który już w Węgorzewie należał do różnych partii politycznych. W Ełku reprezentował początkowo kręgi gospodarcze, potem - oficjalne kręgi władzy. Swoją siedzibę zlokalizował on przy Yorckstraße 24, dziś jest to kamienica przy ul. Kościuszki 18, sąsiaduje z ełcką katedrą św. Wojciecha. Nie udało mi się ustalić jak długo wychodziła gazeta Bednarskiego, prawdopodobnie do początku lat 30-tych.

    W redakcji "Lycker Zeitung" Scharrmanna zastąpił w dniu 1 lipca 1920 roku Erich Kalien z "Dirschauer Zeitung". Kierownictwo drukarni spoczywało już od 1 kwietnia 1920 w rękach Fritza Bildschuna. Po odejściu redaktora Wodtkego stanowisko redaktora naczelnego pozostawało nie obsadzone. Dopiero w styczniu 1925 roku kierownictwo redakcji i obowiązki dziennikarza objął redaktor dr Hans Georg Schlicker. Wniósł on nowe zwyczaje i nowego ducha do pracy zespołu redakcyjnego. Miejsce wybieranych dotąd od obcych autorów i z większych gazet wiadomości zastąpiło - jak wtedy mówiono - radio gazetowe, a więc ogromna ilość meldunków, depesz telegraficznych i artykułów przekazywanych codziennie przez Niemiecką Narodową Unię Telegraficzną, prorządowe Biuro Telegraficzne Wolffa, redakcje gazet berlińskich, agentury i służby dyplomatyczne. W rezultacie na łamach lokalnej gazety pojawił się obraz świata niemal z fotograficzną dokładnością. Wielkiego znaczenia nabrała sztuka formułowania tytułów, które miały uderzać czytelnika w oczy, oraz gustowna szata graficzna. Od tego czasu zmienił się też sposób czytania gazet. Wcześniej czytano prasę w całości od pierwszej do ostatniej strony. Teraz zaczęto czytać ją pośpiesznie, po łebkach, jedynie przelatując strony wzrokiem. I tak chyba pozostało do dziś. Dr Schlicker opuścił Ełk 28 maja 1926 roku. Zastąpił go Alfred von Terzi, który zapoczątkował wydawanie dodatku ilustrowanego. "Lycker Zeitung" jako pierwsza gazeta w regionie zaczęła opracowywać ilustrowaną część swego składu.

    Od listopada 1925 roku zaczął się ukazywać co miesiąc dodatek krajoznawczy "Unser Masuren Land" (Nasz kraj mazurski), opracowywany przez Powiatową Krajoznawczą Wspólnotę Pracy, odpowiednik dzisiejszego PTTK. Redaktorem odpowiedzialnym był początkowo rektor ełckiej szkoły ludowej dla chłopców Fritz Hintz, potem nauczyciel Adolf Pogoda. Organizacja składała się z czterech sekcji tematycznych:

• Historycznej - przewodniczący rektor Hintz, 36 członków.
• Historii kultury i sztuki - kierownik dyr. gimn. Bock, 15 członków.
• Geografii i historii ziemi - przewodniczący dyr. dr Haupt, 24 członków.
• Botaniki i zoologii - przewodniczący prof. gimn. Coenen, 26 członków.

    Ich członkowie zamieszczali artykuły na łamach "Unser Masuren Land". Dla badaczy stanowią one dzisiaj kopalnię wiadomości o historii Ełku i okolic.

    Nazistowskie ujednolicenie (Gleichschaltung), jakie po 1933 roku zaczęło ogarniać wszystkie instytucje w Niemczech, nie ominęło także Ełku. Bardzo wcześnie zastosowano w prowincji wschodniopruskiej przymus administracyjny dla rozwoju prasy i w nie całkiem legalny sposób szybko przejęto lokalne drukarnie i wydawnictwa. W ten sposób w połowie lat 30-tych dotychczasowe ełckie Wydawnictwo "Mazurskie" (Masurische Druckerei und Verlagsanstalt) wydające "Lycker Zeitung" zostało przekształcone w filię terenową, utworzonej jeszcze w grudniu 1930 roku w Królewcu centralnej spółki wydawniczej NSDAP o nazwie Sturmverlag G.m.b.H. Po wymuszonym odejściu Alfreda von Terzi redaktorem naczelnym ełckiej redakcji został Hellmuth Klemer. Naciski ze strony Królewca sprawiły, że od 1938 roku zaczęto tu redagować codzienną gazetę informacyjną dla powiatów Ełk, Giżycko, Pisz i Olecko, jako dodatek do królewieckiej "Preußische Zeitung". Gazeta nosiła tytuł "Masuren Bote" (Goniec Mazurski) i była oficjalnym organem partii NSDAP. Przez dwa lata ukazywała się obok dotychczasowej "Lycker Zeitung". W latach 2. wojny światowej była już niestety jedyną gazetą wydawaną w Ełku.